"Dit verhaal gaat over twee konijntjes. De één woont in het Hoge Noorden, waar ze anders spreken dan in het Lage Zuiden. Dat is heel ver van elkaar vandaan. Zullen ze elkaar ooit zien?



De meeste kinderen denken dat konijntjes niet met elkaar kunnen praten. Missss… Ze kunnen wel praten alleen doen ze dat niet wanneer er kinderen bij zijn en al helemaal niet wanneer er grote mensen bij zijn.

Als ze praten, doen ze dat heel, héél stiekem wanneer er geen mensen in de buurt zijn.

Als je heel goed kijkt dan kun je een klein staartje zien. Dat staartje is hetzelfde als bij een radio: je kunt zo'n staartje aan en uit zetten.

Dat weet niemand, en je mag het niet doorvertellen, hoor!"



Izaäk van Melle beschreef de vrolijke avonturen van Iep en Alske in 1995 voor zijn correspondentievriendin Anny. Anny was ernstig ziek en stierf nog voordat het verhaal af was.

Izaäk en Anny hebben elkaar nooit ontmoet, maar wel uitgebreid geschreven. Izaäk noemt hun contacten "een leuke en levendige correspondentie waarbij geen onderwerp geschuwd werd".



Hij draagt dit verhaal op aan Anny's dochters Jildou en Doina, als herinnering aan hun moeder.



Izaäk van Melle stierf op 8 november 2011.